jak przeczytac prywatna wiadomosc??

marta* · Cool

mam pytanie jak odczytac prywatna wiadomosc??

Westa · Cool

echodzisz w prywatne wiadomości i jak jest jakaś nowa wiadomość to będzie taka uśmiechnięta buźka a obok niej temat wiadomośći i naciskasz na to i czytasz:) Mam nadzieję, że pomogłam

marta* · Cool

tak dziękuje

Westa · Cool

nie ma za co:) Cieszę się, że się przydałam na coś Razz

marta* · Cool

oczywiście że jest Surprised

Westa · Cool

jest czy nie jest:-) i tak nie ma za co:P

marta* · Cool

hehe

i tak dzięki

aaa4 · Amator postów

Wlasnie stoje na skrzyzowaniu, gdzie szeroka aleja z linia tramwajowa przecina boczna ulice. Za mna przechodzi ogromny tlum, ciala obcych ludzi bez ustanku mijaja mnie, tracaja w bok i plecy. Drzewa rosnace wzdluz alei mowia o poznej jesieni. Ich galezie sa tak geste, jak w glebi lasu otaczajacego doline, w ktorej lezy moja wies. Niepodobny do codziennego tloku swiata, znajdujacego sie za moimi plecami, ten drugi, jeszcze jeden swiat rozciagajacy sie przede mna, ktoremu sie przygladam, jakbym wpatrywal sie w glab, zanurzywszy twarz pod powierzchnia wody, jest pograzony w glebokiej ciszy. Dlaczego jest tak absolutnie wyciszony? - zastanawialem sie. Bo wszyscy ludzie przechodzacy wolno chodnikiem po obu stronach jezdni sa starzy. Rowniez starzy, wszyscy bez wyjatku, sa przejezdzajacy samochodami, starzy sa pracownicy knajp, aptek, sklepow galanteryjnych, ksiegarn, podobnie jak ich klienci. Na prawo, tuz u wejscia w boczna ulice, znajduje sie fryzjer - goscie owinieci po szyje w biale plotno, widoczni w szerokim lustrze, ktore ujrzec mozna przez na wpol otwarte francuskie okno, to ludzie tak samo starzy, jak pracujacy tam fryzjerzy. Poza klientami i pracownikami fryzjera wszyscy maja gleboko wcisniete na glowe kapelusze, czarne ubrania i buty jak kalosze opinajace scisle kostki. Ci starzy ludzie pograzeni w glebokiej ciszy wywieraja na mnie silne wrazenie, a ja staram sie przypomniec sobie cos, co mocno mnie niepokoi. Nastepnie spostrzegam, ze wsrod starcow zapelniajacych aleje znajduja sie rowniez przyjaciel, ktory sie powiesil, i niedorozwiniete moje dziecko, odeslane do zakladu opiekunczego - oni tez maja kapelusze nasuniete po uszy, czarne ubrania i glebokie buty. Ukrywaja sie posrod przyjaciol staruszkow, zreszta prawic nie roznia sie od pozostalych starcow, tutaj wszyscy sa dla mnie przyjaciolmi, trudno mi nawet odroznic, czy to cos, co tu sie znajduje, to moje dziecko czy nie, lecz ta niejasnosc sama w sobie nie jest przeszkoda dla moich doswiadczen emocjonalnych. Wszyscy starzy ludzie wypelniajacy ulice maja jakis zwiazek ze mna. Probuje wtargnac w ich swiat, spotykam sie z niewidocznym sprzeciwem i wydaje okrzyk rozpaczy.

-Ja was opuscilem!

Lecz moj krzyk zamienia sie jedynie w niezliczone echa pobrzmiewajace wokol glowy i nie mam zadnej pewnosci, czy dotarl on do swiata starcow. Starzy ludzie ze spokojem i bez pospiechu prowadza samochody, starannie wybieraja ksiazki, tkwia w skupieniu bez ruchu w lustrach u fryzjera - caly czas, na zawsze. Przejal mnie bol, jakby deptano po mnie i rozgniatano wnetrznosci. W jaki sposob ich opuscilem? Nie powiesilem sie zamiast nich z twarza pomalowana na czerwono, ani tez nie zostalem wyrzucony do domu opieki, by zmienic sie w maltretowana mala bestie. Dlaczego jest to teraz dla mnie tak jasne? A jednak jest naprawde jasne, poniewaz nie bylem w to pozne lato na tej' ulicy, nie bylem jednym z tych spokojnych starcow w kapeluszach nasunietych na uszy, czarnych ubraniach, nie mialem tez na nogach glebokich butow.

-Ja was porzucilem!

Juz zdaje sobie sprawe, ze to jest sen, ale swiadomosc tego nie zmniejsza poczucia udreki, jakiej doznaje od zjaw tych lagodnych starcow. Przezywam ich istnienie jako cos calkowicie pewnego.

Ciezka reka spoczela na moim barku. Powieki uciska mi cos, czego nie moge okreslic - oslepiajace swiatlo czy poczucie wstydu. Mimo to otwieram oczy i widze przypatrujacego mi sie z bliska brata, ubranego jak mysliwy w spodnie drelichowe i kurtke z kolnierzem z borsuka (lub imitacji). Jego twarz jest mocno opalona, jakby zardzewiala.

-Hej - powiedzial do mnie glosem podnoszacym na duchu.